Kobieta za kierownicą - oj, bywa zabawnie!

Kochani, znacie te ciągłe docinki i dowcipy na temat prowadzenia samochodu przez kobietę? Przeważnie, kiedy coś się wydarzy na drodze, pierwszą podejrzaną osobą jest właśnie kobieta za kierownicą.
 "A bo pewnie akurat się malowała i dlatego wymusiła pierwszeństwo". 
 "Zobacz jak ten samochód jest zaparkowany - założyć się mogę, że baba go prowadziła". 
 "Od pół godziny chodzi i czegoś szuka, pewnie zapomniała, gdzie zaparkowała".
I co z tego, że statystyki wskazują, że kobieta jest ostrożniejsza, że ma mniej mandatów i wypadków? Tak i tak jestem i będę gorsza od faceta, bo tak się utarło i przyjęło.

Ale wiecie co? Wcale nie zamierzam się obrażać, ani z nikim kłócić, bo ja chyba właśnie do tej grupy niezdarnych kobiet należę. I choć się nie maluję podczas jazdy samochodem, to wieloma innymi przygodami mogę się pochwalić.

Kluczyk wkładam do stacyjki od samochodu, i... nie pasuje. No nie chce wejść... Ale jak to możliwe? Przecież godzinę temu przyjechałam tutaj właśnie tym samochodem! A innych kluczyków nie mam, to musi pasować! Ach, przecież obok jest drugi.... no tak, ten pasuje...

Albo, chcę włożyć kluczyk do stacyjki, a kluczyka nie ma. Jest jedynie uchwyt od kluczyka, no wiecie, autopilot. A co się stało z resztą? Urwało się, czy co? Nie no, niczego nie mam w torebce. A, no tak, schowałam go właśnie do tego pilota, teraz wystarczy nadusić maleńki guziczek i gotowe, trochę jak ze scyzorykiem ;-)

Jadę i co chwilę samochód mi gaśnie. Mało tego, im szybciej jadę i więcej gazuję, tym bardziej coś śmierdzi. Co za smród, sama palona guma... Aha, hamulec ręczny trzeba spuścić. Wszystko jasne.

Jadę sobie do pobliskiej wioski do koleżanki. Dosłownie 2 kilometry ode mnie. Hurra, dojechałam, udało się! Teraz trzeba wrócić. No tak, ale w którą stronę skręcić przy wyjeździe z podwórka? Prawo? No to jedziemy. O kurczę, skąd ten las się tutaj wziął? Wcześniej go nie było. Upsss, chyba jednak miało być w lewo. No to trzeba wrócić. Eche... Z moją orientacją w terenie, nie ma takiej opcji. Znowu w którymś momencie źle skręciłam i wyjechałam gdzieś w polu. Nie no, chyba jednak czas zadzwonić do męża, co z tego, że jest we Francji? Musi pomóc. Na pewno bardzo dobrze zna te okolice, w końcu całe życie tutaj mieszka. "Gdzie kur.... jesteś? Jakim cudem tam trafiłaś?" Pojechałam więc przed siebie z nadzieją, by wyjechać na głównej drodze. Uffff... udało się.

Innym razem próbuję odpalić auto, ale nic a nic nie chce warczeć. I znowu dzwonię po pomoc - do męża. Kombinujemy na wszystkie sposoby dobre pół godziny. Aż po tym czasie padło jedno ważne i oczywiste pytanie.
M: "A masz paliwo?"
Ja: "Yyyyy.... Paliwo? To nie zatankowałeś? Zawsze to Ty tego pilnowałeś!!!"

Parkowanie, tak przyznaję się, nie jest moją dobrą stroną. Właśnie z tego powodu, wolę zaparkować w najbardziej szerokim i prostym parkingu i nie martwić się o to, czy dalej coś będzie. A, że muszę przejść się jakiś kilometr, to już mniejszy problem.
No i wczoraj, właśnie tak zrobiłam.
Zaparkowałam jakieś 800 m od sklepu i pomimo deszczu poszłam do niego pieszo. Miałam kupić tylko małą tubkę pigmentu do farby, więc nie musiałam martwić się, że będę miała ciężkie zakupy.
Taaak, tylko pigment? Karnisze były w przecenie. I w dodatku, takie ładne! Nie mogłam przegapić takiej okazji. No i kupiłam! 5 sztuk, po 2 metry!
Wyobrażacie sobie mnie z tym balastem? Ledwo zeszłam po schodach do kasy, a gdzie tu dalej? Przecież ja sama mierzę 156 cm, no w butach może 158. Jestem niska, ręce mam krótkie i taaaaki kawał do przejścia i to w deszczu! Popłakałam się ze śmiechu. Gdzie ja mam głowę i rozum?
No i zostawiłam zakupy, poszłam do samochodu i podjechałam pod ten sklep. Mogłam? No mogłam! Dlaczego od razu tego nie zrobiłam? Chwila bez dzieci i matka głupieje!

Zapakowałam wszystko, patrzę i nie wierzę....
Wskazówka od paliwa jest pod czerwoną kreską! Nie!!! Ja chyba umrę ze wstydu!
I znowu dzwonię do męża. Pytań milion.
     Czy dojadę chociaż na stację? ,
     Jak dojechać do tej stacji, bo z moją orientacją w terenie kiepsko,
     Paliwo czy benzyna,
     Jak jest to oznaczone na CPNie,
     I z której strony jest wlew?
Matko, przecież ja nigdy jeszcze nie tankowałam sama... nawet na kursie!!!
Mąż na to ze śmiechem "Dasz radę, dzisiaj masz swoją szkołę życia!".
Odpalam więc z nadzieją, że w drodze na CPN nie zgaśnie. Odpalam i patrzę... wskazówka się podnosi....
"Ech... to tak działa, najpierw trzeba było odpalić silnik... on mnie zabije".
 Niewiele zostało tego paliwa, ale nie ma co, nigdzie się nie zatrzymuję, jadę prosto do domu, Panie Boże dopomóż!"
I udało się, dojechałam!!!

Oczywiście zanim gdziekolwiek wyjadę, najpierw pytam o drogę. Upewniam się czy dobrze kojarzę, i czy nie zabłądzę. O ile przepisy ruchu drogowego znam, to ta moja orientacja w terenie zgubi mnie kiedyś.

Pewnie powinnam te wszystkie historie zostawić dla siebie, ale potrafię się ze siebie śmiać i wcale nie będzie mi przeszkadzało, jeśli Ty pośmiejesz się ze mną ;-) Pierwsze sytuacje przydarzyły mi się na początku mojej przygody ze samochodem. Już samo to, że miałam sama jechać było dla mnie stresujące, ale po czasie weszłam we wprawę i jest już dobrze.

A może znasz jakieś podobne opowieści tego jak radzi lub nie radzi sobie kobieta za kierownicą? Chętnie poczytam i się pośmieję.