Życie to nie REALITY SHOW!

Myślę, że większość z nas obejrzała w życiu choć jeden odcinek jakiegoś REALITY SHOW. Pamiętacie Big Brother, Amazonki, Dwa Światy, Bar i wiele, wiele innych programów tego typu?

Wszyscy się tam uśmiechają, przyjaźnią, robią dobrą minę do złej gry.
Świetnie udają cudownych ludzi, często bez wad i bez gorszych dni.
A co jeśli mimo wszystko, ktoś nie wytrzyma całego tego ciśnienia i zrobi coś, co nie jest po myśli, któregoś z członków programu? Po prostu, pseudo przyjaciele eliminują go z gry. I spokój. Brak niewygodnego człowieka w ich tymczasowym życiu. Problem w prosty sposób można załatwić. Wystarczy mieć dobrze poukładany plan w głowie i pozbyć się tych, którzy są przeszkodą w realizowaniu tych celów.

A W ŻYCIU?

Mogłabym długo pisać o ludziach, którzy uśmiechają się do mnie, a za plecami opowiadają wiele złych rzeczy.
Mogłabym napisać także o tych, którzy zgadzają się z każdą moją ideą, z każdym moim słowem i czynem, a tak naprawdę śmieją się z tego wszystkiego.
Mogłabym również wspomnieć tych, co udają szczerych i prawdziwych przyjaciół, a w najbardziej potrzebnej chwili odwracają się i udają, że mnie nie znają.
Lub o tych, którzy mówią, że życzą mi jak najlepiej, a w rzeczywistości cieszą się każdym moim nieszczęściem i zazdroszczą powodzenia w życiu.
Niestety, znajdą się wśród nas i tacy ludzie.

Ale nie będę pisać o tym wszystkim, ponieważ w każdym z nas drzemie mały chochlik, który prędzej czy później wyjdzie na światło dzienne.

Wbrew pozorom będzie to kolejny post o mnie. O moich słabościach, a może wręcz przeciwnie?
Przeczytaj i sam oceń, czy te cechy świadczą o mojej bezsilności i kruchości, czy właśnie o silnym charakterze i twardej du..e.

Często zaciskam zęby i robię dobrą minę do złej gry. Nie robię tego po to, by wygrać jakieś pieniądze. Nie robię również tego po to, by się komuś przypodobać.
Robię to po to, by wygrać własne życie. Bo najprościej byłoby powiedzieć lub zrobić coś na co ma się ochotę, ale często konsekwencje mogłyby być opłakane.
Jestem kobietą, działam pod wpływem impulsu, ale staram się pamiętać przede wszystkim o tym, że słowa ranią i na długo pozostają w pamięci drugiego człowieka. Dlatego lepiej czasami ugryźć się w język i udawać kogoś kim nie jestem.

Czuję się źle, nie mam na coś siły, przytłacza mnie życie, ale mimo wszystko uśmiecham się, bądź pracuję dalej, ponieważ mam dzieci, które na mnie patrzą, które mnie naśladują i które się ode mnie uczą. Muszę im pokazać, że jestem silna. Muszą wiedzieć, że jestem wesoła i radosna. Bo każdą słabość zawsze przeżywają razem ze mną, a ja nie chcę być dla nich powodem do smutków. Życie jeszcze nie raz ich doświadczy.

Są również i takie momenty, kiedy mam ochotę wyrzucić kogoś z mojego życia. Powiedzieć mu ostatecznie i raz na zawsze IDŹ SOBIE I MNIE ZOSTAW, ale życie to nie REALITY SHOW i tak się nie da!

Bo jeśli jest to tylko znajomy to jeszcze zmiana miejsca pracy, lub zamieszkania być może załatwiłaby sprawę. No ale czy ucieczka od problemów jest dobrym wyjściem? No i jak często można zmieniać mieszkanie?

A co jeśli jakiś członek rodziny miesza nam w życiu, obgaduje za plecami i niszczy nasze relacje z innymi? Przecież rodziny się nie wybiera. Rzeczą nieuniknioną jest to, że przy jakiejś okazji się spotkamy i będziemy musieli spędzić ze sobą chwilę dłuższą czy krótszą, ale wspólnie.
I co wtedy? Uśmiecham się i udaję, że wszystko jest ok. Staram się nie myśleć o tym wszystkim co jest między nami złego.
I tak - masz rację, jestem wtedy fałszywa, nieszczera, obłudna, ale robię to dla pozostałych uczestników spotkania. Czuję, że tak muszę. A później... później przeżywam w domu wszystko jeszcze raz na nowo i dzielę się moimi troskami i spostrzeżeniami z najbliższymi mojemu sercu osobami... No i nie jestem w porządku, no i obgaduję... Ale czy jest tutaj ktoś, kto nigdy tego nie zrobił? Proszę rzuć kamieniem w moją stronę jeśli jesteś bez winy!

No i niestety, z wielkim bólem serca stwierdzam, że życie to nie REALITY SHOW, ponieważ nie można w jednej chwili wyrzucić kogoś, kto nam nie odpowiada. Ponieważ życie trwa dalej i problemy nie kończą się wraz z wyłączeniem telewizora. Ponieważ ciężko trzeba pracować i manna nie leci sama z nieba.

A Ty masz w życiu momenty, kiedy chciałbyś/ałabyś wraz z wyłączeniem telewizora zakończyć wszystkie swoje problemy? Lub wyrzucić ze swojego życia raz na zawsze osobę, która miesza w Twoim życiu i krzyżuje wszystkie plany?